چگونه می توان موش ها را اجتماعی تر کرد؟ - وبلاگ پوشه

به گزارش وبلاگ پوشه، اپتوژنتیک، روشی است که سلول های عصبی را با نور کنترل می نماید و برهمکنش های اجتماعی درون گروهی جانوران را مورد آنالیز قرار می دهد.

اپتوژنتیک می تواند در آینده نزدیک برای درمان نابینایی و فلج مورد استفاده قرار بگیرد

دانشمندان ابزاری ساخته اند که با یاری آن می توان موش ها را به شکلی برنامه ریزی کرد تا با یکدیگر دوست باشند. این درون کاشت (ایمپلنت) را محققان دانشگاه نورت وسترن در ایالات متحده ساخته اند؛ محققانی که در جست وجوی یافتن راهی بدون سیم برای برنامه ریزی مجدد سلول های عصبی مغز موش ها بودند و به دنبال روشی می گشتند که یک موش به یاری آن بتواند با موش دیگر ارتباط فوری برقرار کند.

پروفسور جان راجرز که ساخت این فناوری را سرپرستی نموده است، می گوید: فعالیت مغز یک حیوان که در قرنطینه نگه داشته شده، جالب است، اما فراتر از پژوهش روی نمونه های انفرادی، مطالعه روی برهمکنش های پیچیده اجتماعی و گروهی است که یکی از مهمترین و هیجان انگیزترین بخش های علوم اعصاب به شمار می رود.

ما اینک از این فناوری برخورداریم که آنالیز کنیم ارتباطات بین اعضای منفرد این گروه ها چگونه شکل می گیرد و چگونه از بین می رود؛ یک فناوری که به یاری آن بتوانیم آنالیز کنیم چگونه از این برهمکنش ها، سلسله مراتب اجتماعی شکل می گیرد.

این پیشرفت در نتیجه یک فناوری بسیار کوچک و بدون احتیاج به باتری حاصل شده که مطالعه و آنالیز های اپتوژنتیکی را که در نوع خود بی سابقه است، ممکن می نماید. اپتوژنتیک، روشی است که سلول های عصبی را با نور کنترل می نماید و برهمکنش های اجتماعی درون گروهی جانوران را مورد آنالیز قرار می دهد.

درون کاشت (ایمپلنت) نازک و انعطاف پذیر، این امکان را به موش ها می دهد تا بدون آن که به دلیل وجود سیم، در شرایط خاصی درگیرشوند، در محیط های واقعی، طبیعی به نظر برسند و طبیعی رفتار نمایند.

زمانی که موش از نظر فیزیکی به موش دیگری نزدیک می شد، محققان مجموعه ای از نورون ها را در ناحیه ای از مغز که با مرتبه بالاتری از کاربرد های عملی مرتبط است، فعال کردند؛ مسئله ای که باعث می گردد آن ها تعداد دفعات و همچنین مدت زمان تعاملات اجتماعی خود را افزایش دهند.

مغز موش ها می توانست به همان سرعت به تنظیمات اولیه برگردد؛ به طوری که از آن به بعد با موش دیگری رابطه دوستی نداشته باشد و همه چیز به حال طبیعی بازگردد.

یوگنیا کوزوروویتسکی، دانشمند علوم اعصاب در دانشگاه نورت وسترن که این آزمایش را طرح ریزی نموده است، می گوید: ما واقعا تصور نمی کردیم که این روش کار کند. ما فکر می کنیم این نخستین ارزیابی بی واسطه از یک فرضیه قدیمی درباره همزمانی واکنش سلول های عصبی و رفتار اجتماعی است.

این امیدواری وجود دارد که این آنالیز به کشف های عظیم دیگر در زمینه اپتوژنتیک بیانجامد؛ پیشرفت هایی که به محققان این امکان را می دهد که روی بخش های خاصی از سلول های عصبی مغز انسان کار نمایند. محققان با هدف بروز یک ژن تغییر یافته جلبک حساس به نور، توانستند در نورون ها تغییر ایجاد نمایند. آن ها به لحاظ نظری توانستند از نور خارجی برای کنترل فعالیت های مغز استفاده نمایند.

پروفسور کوزوروویتسکی می گوید: این شبیه به فیلم های علمی تخیلی به نظر می رسد، اما یک روش فوق العاده سودمند است. اپتوژنتیک می تواند در آینده نزدیک برای درمان نابینایی و فلج مورد استفاده قرار بگیرد.

این مطالعه روز دوشنبه در مجله نیچر نوروساینس منتشر شده است.

منبع: ایندیپندنت