دایناسورهایی که در سال 2021 کشف شدند! - وبلاگ پوشه

به گزارش وبلاگ پوشه، به طور میانه، دیرینه شناسان از سال 2003 هر ساله بیش از 45 گونه دایناسور نو پیدا کرده اند.

به گزارش وبلاگ پوشه، حتما با دیدن تیتر مقاله امروز متعجب شده اید! عنوان موضوع کاملا درست است. با گذشت چند میلیون سال از زندگی دایناسور ها هنوز هم انواع تازهی از آن ها در حال کشف شدن هستند، با این که هیچ نمونه زنده ای از نیاکان آن ها امروزه وجود ندارد. بیش از 66 میلیون سال پیش، در آخرین عصر مزوزوئیک، دو گونه از دایناسور های منقار اردکی در جایی که امروزه ژاپن نامیده می شود زندگی می کردند. شاید برایتان جالب باشد که بدانید یکی از این گیاهخواران بزرگ الجثه در اوایل سال جاری معرفی شد! این مورد فقط یکی از 42 دایناسور تازه است که تا به امروز در سال 2021 رونمایی شده است.

بیشتربخوانید

• چرا دایناسور ها منقرض شدند، اما پرندگان زنده ماندند؟

به طور میانه، دیرینه شناسان از سال 2003 هر ساله بیش از 45 گونه دایناسور تازه پیدا کرده اند. سرعت اکتشافات خیره کننده است. در طول این عصر طلایی دیرینه شناسی، دانشمندان بار ها درک ما را از جهانی ماقبل تاریخ تغییر داده اند.

به گفته تام هولتز از دانشگاه مریلند که پایگاه داده بزرگی از یافته های دایناسور های تازه را نگهداری می کند، تا به امروز در سال جاری، چیزی حدود 42 گونه دایناسور تازه کشف شده است. چه چیزی باعث این افزایش سرعت در علم دیرینه شناسی شده است؟ هولتز معتقد است که در مرحله اول، افراد بیشتر از قبل مشتاق هستند کار های پژوهشی را انجام بدهند، در نتیجه زمین با کنکاش بیشتری مطالعه می شود، تیم های بیشتری شکل می گیرند و در نهایت بخش های بیشتری از جهان مورد بررسی قرار خواهد گرفت. امروزه، دیرینه شناسی دایناسور ها رشته ای متنوع تر و جهانی تر از هر زمان دیگری است. در سال های اخیر علم روی خوش خود را به دیرینه شناسی نشان داده است.

دانشمندان همچنین به درک دقیق تری از گونه دایناسور دارند. دیرینه شناسان زمانی نام ایگوانودون را به فسیل های ده ها میلیون ساله دادند. اکنون ارزیابی های مجدد نشان می دهد که ایگوانودون در واقع شامل چند گونه هستند، از جمله گونه تازهی که در نوامبر سال جاری رونمایی شد.

علاوه بر این، فناوری به دانشمندان اجازه می دهد تا اکتشافات شگفت انگیزی در مورد دایناسور های شناخته شده انجام دهند از جمله جزئیات در مورد پوست فلس دار آن ها، ساختار دستگاه گوارش و نحوه تولید مثل آن ها، ساختار سلولی آن ها، نمایش های اجتماعی و حتی نحوه لانه سازی بعضی از آنه ا در منطقه ها قطبی. این موضوعات همه و همه نتایج پیشرفت علم دیرینه شناختی در شناسایی موجودات ما قبل تاریخ است. نتایج ترکیبی نشان می دهد که این حیوانات و ساکنان قدیمی زمین واقعا چقدر متنوع و عجیب بودند. بدون ترتیب خاصی، در این مقاله قصد داریم 10 مورد از شگفت انگیزترین دایناسور هایی که از طریق دانشمندان در سال 2021 رونمایی شدند را به شما معرفی کنیم، پس تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.

دایناسور پانک-راک مراکش با دنده های سیخ دار عجیب و غریب

بین 168 میلیون تا 164 میلیون سال پیش، یک خزنده عجیب از منطقه های در شمال مراکش کنونی گذر کرد: موجودی با بزرگ الجثه با ظاهری خاص که دنده هایش بیرون زده است و از دنده های ان به خوبی از روی پوست این جانور تعیین هستند.

تنها فسیل شناخته شده متعلق به این حیوان که در ماه سپتامبر در Nature Ecology and Evolution رونمایی شد، یک تکه دنده با چهار سنبله به طول حدود 5/10 اینچ است. بر اساس شکل و اندازه فسیل، محققان به شدت گمان می کنند که این فسیل متعلق به نوعی دایناسور زره دار به نام آنکیلوسور است. نام این دایناسور Spicomellus afer است که پس از کلمه لاتین سنبله، یقه و ساکن آفریقا است. نام ها گاهی اوقات بسیار عجیب و پیچیده می شوند.

Spicomellus قدیمی ترین آنکیلوسور شناخته شده و اولین موجود در آفریقا است. سوزانا میدمنت، دیرینه شناس موزه تاریخ طبیعی لندن که رهبری تحقیق بر روی اسپیکوملوس را بر عهده داشت، می گوید: اگر بخش سینه خود را لمس کنید دنده های خود را احساس می کنید، ماهیچه هایی در بالای دنده ها وجود دارند که به بازو های شما اجازه حرکت می دهند. در چنین حالتی که دنده ها برای این داسناسور ها کاملا بیرون زده بود چگونه می توانستند همانند گونه های دیگر به بقای خود ادامه بدهند؟

Spicomellus از طریق تجارت قانونی پیچیده فسیل های مراکش به موزه بریتانیا رسید. استخوان دنده پس از عبور از دست چند عمده فروش مراکشی، به موسی، یک فروشنده فسیلی مستقر در بریتانیا رسید که نمونه را به موزه فروخت.

در ابتدا کارکنان موزه فکر می کردند که استخوان بخشی از استگوسور مراکشی آدراتیکلیت است، زیرا از همان منطقه در کوه های اطلس این کشور آمده است. در واقع در ابتدا این استخوان ها همانند یکی از موجودات کشف شده قبلی به نظر می آمد. هیچ چیز اسرارآمیزی توجه کسی را جلب نکرد. اما Maidment و همکارانش به زودی متوجه شدند که فسیل متعلق به چیز تازهی است و این موضوع آن را بسیار مهم تر می کند و ارزش این استخوان ها تا حد زیادی بالاتر می رود. موزه تاریخ طبیعی سپس با دانشگاه سیدی محمد بن عبدالله در فاس، مراکش، قراردادی را برای تحقیق روی فسیل با یکدیگر منعقد کرد.

تیم Maidment رد فسیل را از طریق زنجیره تامین به محل حفاری اصلی که او در سال 2019 از آن بازدید کرد، ردیابی کردند. دریس اوارهاچ، یکی از نویسندگان این مطالعه و زمین شناس در دانشگاه سیدی محمد بن عبدالله نیز در سال 2020 از این مکان دیدن کرد تا مدارک زمین شناسی حیاتی را جمع آوری کند. این داده ها برای تایید چنین کشفی لازم و حیاتی بود. طبق گفته Maidment، دانشگاه Ouarhache در حال ساخت یک موزه تازه است که شامل فضایی برای نگهداری فسیل های آینده از سایت Spicomellus است.

خانواده مکنزی در اعماق حومه استان کوئینزلند در جنوب غربی استرالیا، نسل های زیادی را صرف اداره یک مزرعه گوسفند و گاو در نزدیکی جامعه کوچک ارومانگا کرده است. در سال 2004، سندی مکنزی نوجوان نشانه هایی پیدا کرد که نشان می داد این مزرعه زمانی خانه تایتان های باستانی بوده است.

از سال 2006 به بعد، مکنزی ها و تیمی به رهبری دیرینه شناس موزه کوئینزلند، اسکات هاکنول، به طور دوره ای محل پیدا شدن تخت استخوان های یافت شده در مزرعه را حفاری کردند. این گونه بود که آن ها توانستندبزرگترین دایناسور شناخته شده استرالیا را کشف کنند.

فسیل های این حیوان که به نام کوپر نامیده می شود، بیش از یک دهه تحت مطالعه علمی بوده است، از جمله اسکن های سه بعدی از سطوح استخوان ها برای کسب اطلاعات بیشتر از فسیل. آن تجزیه و تحلیل طولانی مدت که در ژوئن در مجله PeerJ منتشر شد، تأیید می کند که دایناسور تقریباً 95 میلیون ساله یک گونه تازه به نام Australotitan cooperensis است.

Australotitan یک تایتانوسوری است، زیرگروهی از ساروپود های گردن دراز است. این دسته شامل بزرگترین حیواناتی است که تا کنون روی خشکی راه رفته اند، مانند پاتاگوتیتان غول پیکر آرژانتین. استخوان های بالای پای این تایتانوسور حداقل 6.2 فوت طول هر کدام داشتند و تخمین زده می شود که حیوان کامل در طول زندگی بین 26 تا 82 تن وزن داشته باشد. این وزن برای یک موجود امروزی بیشتر شبیه افسانه به نظر می رسد. اما باور کنید یا نه این غول ها در گذشته زمین را به سادگی تصاحب کرده بودند.

بقایای دایناسور اکنون در موزه تازه تاریخ طبیعی ارومانگا، مکنزی ها آن را تأسیس کردند، واقع شده است.

دایناسور با ارزش مکزیکی با تاج کاما شکل

در سال 2005 خوزه و رودولفو لوپز اسپینوزا به فسیلی شگفت انگیز در استان کوآهویلا در جنوب مکزیک برخورد کردند: این فسیل تقریبا دم کامل یک دایناسور بود که حدود 72 میلیون سال پیش می زیست. تیمی از دیرینه شناسان مکزیکی در سال 2013 از این مکان بازدید کردند تا بقایای آن را کاوش کنند و تعداد بیشتری از موجودات را در این فرآیند از جمله جمجمه آن کشف کنند. این دایناسور که در ماه می در تحقیقات کرتاسه رونمایی شد، در نوع خود بی نظیر بود.

Tlatolophus galorum یک نوع دایناسور گیاهخوار به نام لمبئوسور است. این دایناسور به این دلیل نامگذاری شده است که تاج دراماتیک آن شبیه به tlahtolli است؛ یک نماد کاما مانند در هنر آزتک که مخفف کلمه در زبان ناهواتل است. نام گونه گالوروم ترکیبی از دو نام خانوادگی Garza و López است تا به افرادی که در مجموعه فسیل کمک کرده اند احترام بگذارد. در واقع این نام ادغام افرادی است که وجود این اثر را مدیون آن ها هستیم.

تلاتولوفوس احتمالاً از پوزه تا دم حدود 26 فوت کشیده و در ناحیه باسن حدود 5/6 فوت قد داشته است. بر اساس جمجمه ای که به خوبی حفظ شده است، دانشمندان فکر می کنند که این حیوان پسر عموی نزدیک لامبوسور کاکلی نمادین Parasaurolophus بوده است. اگر فیلم پارک ژوراسیک را دیده باشید این دایناسور در ابتدای فیلم در حال نوشیدن آب دریاچه است.

Tlatolophus با تنوع شکل های تاج شناخته می شود. این موضوع احتمالاً نقش مهمی در زندگی اجتماعی دایناسور ها داشته است.

hell heron و riverbank hunter جزیره وایت

امروزه، سواحل جنوب غربی جزیره وایت انگلیس چشم انداز ای زیبا است که از طریق صخره های ماسه سنگ احاطه شده است. اما بیش از 125 میلیون سال پیش، این چشم انداز دره ای، شبیه ساوانا (خانه ای مناسب برای دو دایناسور غول پیکر با جمجمه های براق و کروکودیل مانند) بود. در مجله Scientific Reports در سپتامبر توضیح داده شد، فسیل های یافت شده در این جزیره دو نوع تازه از اسپینوسورید را نشان می دهند. همچنین بیشتر قدیمی ترین اسپینوسورید ها در اروپای کنونی زندگی می کردند که نشان می دهد سرزمین اجدادی این گروه در نیمکره شمالی بوده است.

شناخت بعضی از دایناسورها می تواند راه را برای شناسایی گونه های ناشناخته یا گمنام دیگر هموار سازد.

در ماه نوامبر، یک تیم تحقیقاتی برزیلی از دایناسور بی دندان قابل توجهی در ژورنال Scientific Reports پرده برداری کرد. این موجود فسیلی که Berthasaura leopoldinae نام دارد، کامل ترین فسیلی است که در نوع و سن خود در برزیل یافت شده است. برتاسائورا در صخره هایی با قدمت 125 تا 100 میلیون سال یافت شد. این دایناسور با طول حدود 1.5 فوت، حیوان نسبتاً کوچک و چابک بود. همچنین Berthasaura استراتژی های غذایی متنوع در میان این گروه را برجسته می کند و دانش ما را در مورد چگونگی زندگی دایناسور های باستانی عمیق تر می کند.

چگونگی زندگی این موجود بی دندان ما قبل تاریخ فکر دانشمندان را به خود مشغول کرده است.

بیش از 72 میلیون سال پیش، دلتا های رودخانه پاتاگونیا شیلی محل زندگی یک دایناسور کوچک سخت با یک دم منحصر به فرد بوده است. این اسکلت فسیلی که در ماه دسامبر در مجله نیچر رونمایی شد، متعلق به نوع تازهی از دایناسور های زره پوش کوچک به نام Stegouros Elengassen است. دایسناسور شیلی می توانست از دم خود به عنوان سلاح استفاده کند. این موضوع بقای طولانی مدت این دایناسور را می تواند به خوبی توجیه کند. به عبارتی دایناسور دم تیغه ای در گذشته یک شکارچی بی رقیب بوده است.

rocky outcrops نزدیک هامی، شهری در منطقه خودمختار سین کیانگ در شمال غربی چین، بیشتر به خاطر فسیل های باورنکردنی پتروسورها، (خزندگان پرنده ای که در کنار دایناسور ها زندگی می کردند) شناخته می شود. اما اکنون محققان برای اولین بار استخوان های این دایناسور را در این رسوبات پیدا کرده اند و این استخوان ها متعلق به دو گونه ای هستند که قبلاً هرگز دیده نشده اند.

این استخوان ها که در ماه اوت کشف شد، از دو نوع ساروپود یا دایناسور های گردن دراز به دست آمدند. یکی، Silutitan sinensis، از کلمه چینی ماندارین برای جاده ابریشم نامگذاری شده است، و دیگری، Hamititan xinjiangensis، ادای احترام به محل کشف است. مهره های گردن متمایز سیلوتیتان، تنها قطعاتی هستند که از این حیوان که تا به امروز یافت شده است و هر کدام بین 18 تا 21.5 اینچ طول دارند. همچنین برای مقایسه، طولانی ترین مهره های گردن در زرافه های مدرن کمتر از 11 اینچ طول دارند. این مقایسه به شما دید بهتری از عظمت این موجودات خواهد داد، البته اگر تا به حال زرافه را از نزدیک دیده باشید و یا اندازه آن را با حیوانات مجاوز مقایسه کرده باشید. این موجوداتی که امروزه استخوان های ان ها را در ابعاد و زوایا این کره خاکی پیدا می کنیم در سالیان دور پادشاهان بی رقیب زمین بوده اند.

در سال 2004، یک شکارچی فسیل آماتور به نام شینگو کیشیموتو در حال نگاه کردن به صخره های معدن سیمان در جزیره آواجی ژاپن بود که به یک یافته قابل توجه تبدیل شد؛ استخوان های این دایناسور نشان میدهد که بیش از 71 میلیون سال پیش می زیسته است. این فسیل که در آوریل کشف شد، دومین دایناسور ژاپنی است که در دوران ماستریث از 72 میلیون تا 66 میلیون سال پیش زندگی می کرد. دایناسور Yamatosaurus izanagii، برای یک اصطلاح باستانی از مجمع الجزایر ژاپن، و همچنین خدایی در اساطیر ژاپنی نامگذاری شده است. تا اینجا دانستیم که بسکمک از نام گذاری ها بر اساس نام های اساطیری و نام افرادی که ان ها را پیدا کرده اند صورت می گیرد.

این تنها چشمه ای از پیشرفت دیرینه شناسی در سال های اخیر بوده است. تعداد زیادی از بقایای دایناسورها در گوشه های مختلف زمین دیده می شوند. این موضوع باعث می شود که دید بهتری از گذشته زمین و آن چه تا به امروز تجربه کرده است داشته باشیم. دیرینه شناسی روز به روز در حال پیشرفت و تکامل است، امید است که دانشمندان و محققان علوم دیرینه شناسی تا سال آینده بقایای گونه های تازهتری از دایناسورها را بیابند.

منبع: دیجیاتو

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان