اگر در خانواده یا آشنایان خود فردی دوقطبی دارید، این مطلب را بخوانید! - وبلاگ پوشه

به گزارش وبلاگ پوشه، حتی افرادی که فردی دوقطبی در اطرافیان شان ندارند هم می توانند تصور نمایند که زندگی کردن با یک فرد دوقطبی تا چه حد چالش برانگیز است.

اگر یکی از اعضای خانواده دوقطبی باشد، مطمئنا همه افراد درگیر خواهند شد. صبر و همکاری مهمترین عوامل برای نگهداری از یک عضو دو قطبی در خانواده است. علاوه بر آن باید آماده باشید تا همواره از این عضو حمایت کنید و کارهای خود را خودتان بر عهده بگیرید و از نظر فیزیکی و احساسی به خود برسید.

اگر یکی از اعضای خانواده تان از اختلال دوقطبی رنج می برد، باید بدانید چگونه با این مسئله برخورد مناسب داشته باشید:

از این عضو خانواده حمایت کنید

1- متوجه این باشید که بعضی از رفتارهای این فرد به خاطر بیماری اش است. برای مثال ما فردی را که خودخواه است و یا مدام از خود تعریف می نماید به عنوان انسانی متکبر و خود بزرگ بین می شناسیم. اما این رفتارها در فردی با اختلال دوقطبی به نام اختلال مانیا یا شیدایی شناخته می گردد. این قضیه درمورد رفتارهای دیگری که ممکن است شما را آزار دهند هم صادق است. اینکه کاملا درک کنید این رفتارها عمدی نیستند و تنها نشانه های بیماری فرد هستند، باعث می گردد بتوانید به فرد یاری کنید و خودتان هم آرام بمانید و عصبانی نشوید. با این حال دقت کنید، همه رفتارهای این فرد هم به خاطر بیماری اش نیستند. گاهی ممکن است او هم مانند هر فرد دیگری به طور طبیعی افسرده یا عصبانی گردد.

2- او را در فرایند درمان ذهنی و روانی اش حمایت کنید.

از آنجایی که برترین درمان برای بیماران دوقطبی دارو و روان درمانی است، بسیار مهم است که اعضای خانواده فرد را در فرایند درمانش حمایت نمایند. یکی از راه های موثر برای یاری کردن به فرد، شرکت یا همراهی او در جلسات مشاوره و روان درمانی اش است. حمایت خانواده خود برترین درمان برای فرد است.

3- مصرف داروی فرد را زیر نظر بگیرید. امتناع از خوردن دارو در بیماران دو قطبی بسیار معمول است، چرا که به خاطر اختلال مانیا یا همان شیدایی بیمار احساس خوبی دارد و به نظر خودش به دارو احتیاجی ندارد. اگر متوجه شدید که فرد داروهایش را مصرف نمی نماید، اولین کاری که باید انجام دهید این است که روانشناسش را در جریان بگذارید. دکتر با فرد صحبت نموده و علاوه بر آن شما را هدایت می نماید تا بتوانید این مسئله را حل کنید. اگر به روانشناس دسترسی ندارید، بیمار را به خوردن دارو تشویق کنید و یا جایزه ویژه ای برای او در نظر بگیرید تا به خوردن دارو ترغیب گردد. مثلا در ازای خوردن داروهایش او را به جایی که از مدت ها قبل دوست داشته برود، ببرید.

4- زمانی که بیمار دچار روان شیدایی می گردد به او یاری کنید. اگر متوجه شدید که این عضو خانواده دچار نوسانات خلقی و احساسی شده است یا حالات روان شیدایی دارد، به او توجه کنید و سعی کنید که حالات او را کاهش دهید.

5- برای زمانی که اوج بیماری فرد فرا می رسد نقشه و برنامه ای داشته باشید. بسیار مهم است که از قبل برای لحظان اورژانسی که ممکن است پیش بیایند برنامه ریزی کنید تا بتوانید به طوری موثر شدت حالات بیمار را کم کنید. شماره نزدیکانی که می توانند و تمایل دارند در لحظات حساس به شما یاری نمایند را دم دست داشته باشید؛ به علاوه شماره دکتر و آدرس بیمارستان را هم بدانید. این اطلاعات را تنها در تلف همراه تان ذخیره نکنید چرا که ممکن است در آن لحظه شارژ تلفن تان تمام شده باشد و یا به هر علت دیگری به آن دسترسی نداشته باشید. باید این شماره ها و اطلاعات را روی کاغذ بنویسید و همه جا همراه خود ببرید.

6- یاری کنید تا فرد از محرک ها دور بماند. محرک ها شرایط محیطی یا چیزهایی هستند که ممکن است احتمال بروز رفتارهای غلط در فرد را افزایش دهند، رفتارهایی مثل مانیا یا افسردگی. ممکن است حتی این محرک ها یک ماده غذایی بشند، مثلا کافئین، الکل یا داروهایی خاص. گاهی احساسات باعث تهیج فرد و ایجاد این حالات در او می شوند، احساساتی مانند استرس یا درگیری های درونی. رژیم غذایی نا متعادل و بی نظمی در خواب (خواب خیلی زیاد یا خیلی کم) هم می توانند محرک هایی قوی باشند.

این فرد حتی می تواند محرک هایی مخصوص خود داشته باشد، برترین کاری که شما می توانید انجام دهید این است که این محرک ها را شناسایی کنید و به او یاری کنید تا از آنها دور بماند.

7- همدردی کردن را تمرین کنید. هر چه بیشتر راجع به اختلال دو قطبی تحقیق کنید، بیشتر فرد را درک نموده و حالات او را می پذیرید. با وجود اینکه زندگی با چنین فردی همچنان سخت است، همدردی شما و اینکه به فکر او باشید می توانند یاری نمایند تا به برترین نحو او را حمایت کنید و در راستای کنترل بیماری اش گام بردارید.

از خودتان مراقبت کنید

1- همدلی کردن را تمیرین کنید. خودتان را به جای این عضو از خانواده بگذارید، به این ترتیب بهتر متوجه می شوید که چرا او این رفتارها را می نماید. به علاوه به این طریق احساسات بدتان هم کاهش پیدا می نماید و دیگر با آن فرد برخورد بدی نمی کنید. تصور کنید که وقتی روزتان را شروع می کنید نمی دانید امروز بسیار افسرده و غمگین خواهید بود یا شاد و پر انرژی؟!

2- بر سلامت روانی خودتان تمرکز کنید. مراقبت از فرد با اختلال دو قطبی که تا این حد به شما نزدیک است و دوستش هم دارید می تواند کاری بسیار استرس زا و افسرده نماینده باشد. به خاطر داشته باشید تنها زمانی می توانید از فردی دیگر مراقبت کنید که ابتدا روان و جسم خودتان سالم باشد. پس از احساسات و حالات روانی خودتان هم غافل نشوید و حواستان به خودتان باشد.

توجه تان را روی زندگی خودتان هم معطوف کنید. شما باید زندگی شخصی خودتان را داشته باشد، به اهداف تان توجه کنید و در راستای رسیدن به آنها کوشش کنید.

3- از مشاور و روانشناس یاری بگیرید. اگر فکر می کنید که در پذیرفتن این عضو خانواده تان مشکل دارید و نمی توایند با آن کنار بیایید، شاید بد نباشد که خودتان هم با یک مشاور صحبت کنید. مشاهدات نشان می دهد اینکه تمام اعضای خانواده مشاوره دریافت نمایند، نه تنها برای خود آنها، که برای فرد مبتلا به اختلال دو قطبی هم بسیار بهتر خواهد بود.

اختلال دوقطبی را درک کنید

1- متوجه این باشید که اختلال دو قطبی در واقع یک بیماری جسمی است. این به آن معنی است که اختلال دوقطبی یک اختلال ژنتیکی است و می تواند در خانوده به ارث برسد. به علاوه این تقصیر فرد نیست که به این بیماری مبتلا شده است. این چیزی نیست که فرد بتواند خودش آن را کنترل کند.

2- نشانه های مختلف اختلال دوقطبی را بشناسید. 2 نوع اختلال دوقطبی وجود دارد: اختلال دوقطبی نوع 1 و اختلال دوقطبی نوع 2. تشخیص دهید که این عضو خانواده شما به کدام نوع از این اختلال دچار شده و سپس نشانه ها این نوع را بشناسید. بعضی نشانه های اختلال دو قطبی شامل: خلق و خوی نامتعادل و گاهی عصبی، اعتماد به نفس بیش از حد، کمتر شدن احتیاج به خواب، صحبت کردن بیش از حد (پرحرفی)، اختلال در فعالیت های روزانه، درگیر شدن با افراد، افسردگی شدید و شیدایی.

3- بدانید که چطور باید این اختلال را درمان کرد. معمولا اختلال دو قطبی به وسیله دارو و روان درمانی درمان می گردد. روانپزشکان معمولا داروهای تثبیت نماینده خلق و خو مانند لیتیوم تجویز می نمایند. روانشناسان هم به وسیله درمان های رفتاری شناختی و گفت و گو بیمار را درمان می نمایند.

4- درمورد تاثیر افراد دو قطبی بر خانواده تحقیق کنید. اعضای خانواده ای که از یک عضو مبتلا به اختلال دو قطبی نگهداری می نمایند، احساس افت انرژی می نمایند. به همین تتیب همسران افرد مبتلا به این بیماری هم احساس می نمایند به یاری و حمایت احتیاج دارند. اگر اعضای خانواده فکر نمایند که شخص بر بیماری اش کنترل دارد، ناراحتی بیشتری احساس خواهند کرد و از دست فرد به شدت عصبانی خواهند شد.