2هزار بومگردی در خطر ورشکستگی و تعطیلی - وبلاگ پوشه

به گزارش وبلاگ پوشه، افزایش آمار بومگردی ها به دو هزار واحد، جزو سیاست های اصلی سازمان وقت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بود، روسا آن بارها درباره رسیدن به این عدد ایده آل تا انتها دوران ماموریتشان، سخن گفته و برنامه ها چیده بودند. در سال 98 وقتی که این سازمان به وزاتخانه تبدیل شد، باز هم بومگردی ها نقش پررنگی در میدان رأی گیری داشتند، آن هم با عنوان اقامتگاه هایی ارزان و خانواده پسند که می تواند در روزهای تحریم و فشار مالی انگیزه ای برای سفرهای ارزان داخلی باشند؛ کسب و کارهایی کوچک که در سال های گذشته روستاهای متروک زیادی را احیا کردند و فرهنگ درحال انقراض را نجات دادند و سبب مهاجرت معکوس شدند و اینک در بحران کرونا، با خطر نابودی روبرو شده اند. شورای جهانی سفر و گردشگری و سازمان جهانی جهانگردی نیز، خطر تعطیلی و ورشکستگی این کسب و کارهای خرد را در صورت سلب حمایت دولت ها، پیش بینی نموده اند.

اکبر رضوانیان، نائب رییس جامعه حرفه ای اقامتگاه های بومگردی ایران که همزمان مسئول جامعه بومگردی استان اصفهان است، در وصف اوضاع این اقامتگاه ها، اظهار کرد: بومگردی ها تقریبا از آبان ماه سال 98، شرایط تهدیدآمیزی پیدا نموده اند، همه امید آن ها به تعطیلات نوروز بود تا آن عقب ماندگی اقتصادی را جبران نمایند که با شیوع ویروس کرونا، فرصت بهار هم از بین رفت.

رضوانیان در این باره شرح داد: این برآورد خسارت در بعضی استان ها از جمله اصفهان که از نظر وسعت و پراکندگی، بیشترین تعداد اقامتگاه بومگردی را دارد، اجرا شده اما جمع آوری این آمار از سطح کشور با توجه به پراکندگی اقامتگاه ها و گستردگی جغرافیا، در این مدت زمان محدود، امکان پذیر نیست. هرچند واضح است که با توجه به تعداد معمول مهمانان بومگردی ها در ماه های بهار، خسارت وارد ششده به این اقامتگاه ها 100 درصد بوده، این آسیب به حدی شدید است که بعضی از صاحبان بومگردی را بر آن داشته تا اقامتگاه خود را به فروش بگذارند.

او افزایش غیرکارشناسی تعداد بومگردی ها را از اشتباه های اتفاق افتاده در صنعت گردشگری دانست که همیشه مورد نقد بوده و در ادامه آن گفت: برای اینکه تعداد بومگردی ها بیشتر گردد، وام 100 میلیون تومانی کم بهره اختصاص دادند که بسیاری برای اینکه وارد این حرفه شوند این وام را گرفتند، اما حالا در پرداخت اقساط آن مانده اند و در وضع موجود نمی دانند می توانند دوام بیاورند و به این کار ادامه دهند یا نه. برای همین است ما همیشه از بومگردی ها می خواهیم این کار را شغل اول خود ندانند و در کنار آن به حرفه صنایع دستی و فعالیت های فرهنگی و کشاورزی هم بپردازند تا اقتصاد پایدار و کم خطرتری را تجربه نمایند.

نائب رئیس جامعه اقامتگاه های بوم گردی ایران گفت: واضح است که بومگردی ها تا چند ماه دیگر هم نمی توانند درآمدی به دست آورند که معوقات اقتصادیات، بیمه و هزینه های جاری را پرداخت نمایند، چون بهار را از دست داده اند، بعد هم ماه رمضان فرا می رسد که کلا زمان سفر در کشور نیست، بعد از آن تابستان می گردد که امکان سفر به بسیاری از مناطق وجود ندارد، در زمستان هم شرایط سفر در بعضی دیگر از مناطق کشور وجود ندارد، شرایط ورود گردشگران خارجی هم که کاملا معلوم است، عملا هیچ یک از تاسیسات گردشگری در سال 99 امکان نقش آفرینی نخواهند داشت.

وی ادامه داد: درست است که کل تاسیسات گردشگری از آبان ماه سال 98 درحال زیان دهی است، اما مساله بومگردی این است که در مقایسه با بیزنس های کلان، کسب و کار خرد و خانوادگی به حساب می آیند که در صورت بی توجهی، ضربه سنگین تری را متحمل خواهند شد. تعطیلی و نابودی یک بومگردی برابر است با نابودی و تخریب یک قوم، فرهنگ، توسعه پایدار، روستا، ساکنان آن و توقف مهاجرت معکوسی که در این سال ها شکل گرفته بود.

رضوانیان یادآور شد: با تعطیلی یک اقامتگاه، فقط یک شغل از بین نمی رود، بلکه هویت و فرهنگ نابود خواهد شد. آیا این موضوع ارزش آن را ندارد که نظام بانکی و اقتصادیاتی و اداره های برق و گاز و آب تا انتها سال 99 پرداخت هزینه را به تعویق اندازند تا ما هم کمی کمر صاف کنیم و خسارت ها را جبران کنیم.

او افزود: این درخواست را در جلسه اسفندماه با آقای مونسان ـ وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ـ و آقای دژپسند ـ وزیر امور اقتصادی و دارایی ـ مطرح کردیم، چون یقین داریم فقط با سه ماه مهلت دادن برای پرداخت اقتصادیات، حق بیمه و هزینه های جاری مثل آب و برق، درد این صنعت و بومگردی ها درمان نمی گردد. آن زمان که تصوری از آینده نداشتیم پیشنهاد کردیم تا شش ماه مهلت بدهند، اما حالا که شرایط کمی برای صنعت گردشگری روشن شده و سفر در کل دنیا تعطیل شده، از سیستم بانکی، امور اقتصادیاتی و اداره های آب و برق و بیمه تقاضا می کنیم این مهلت را تا یک سال تمدید نمایند.

وی افزود: بخش طنز و فکاهی حمایت هایی که برای گردشگری درنظر گرفته اند، پرداخت تسهیلات بانکی با 12 درصد سود، بدون تنفس و با دوره بازپرداخت دو ساله است، بومگردی ها در همین وام 100 میلیون تومانی که با کارمزد 4 درصد و تنفس یک ساله گرفته اند، مانده اند و نمی توانند قسط های آن را بدهند چطوری وام 12 درصد سود را درحالی که هیچ درآمدی هم ندارند، دریافت نمایند و در عرض دو سال پس بدهند، این چه کمکی به گردشگری است!؟

او همچنین به بخشنامه معاونت گردشگری که از اقامتگاه ها درخواست نموده 50 درصد تخفیف در هزینه ها برای کادر درمان و پزشکان قائل شوند، اشاره نمود و گفت: اگر نَفَس بومگردی ها چاق باشد حتما این کار را انجام می دهند، اما شما یک قدم برای بومگردی ها بردارید بعد از آن ها که مردد به ادامه حیات هستند، بخواهید 50 درصد تخفیف بدهند.

این فعال گردشگری در ادامه پیشنهاد کرد: بهتر است تسهیلاتی که برای تاسیسات گردشگری درنظر گرفته اند را یا با سود پایین تر و دوره بازپرداخت طولانی تر تخصیص دهند یا این تسهیلات را به جای کارآفرینان و شاغلان گردشگری، با عنوان وام سفر با سود کمتر و دوره بازپرداخت طولانی به همه اقشار بدهند تا انگیزه سفر گردد.

وی افزود: مردم هفته ها است در خانه مانده اند و به نشاط و سفر احتیاج دارند، از آن طرف شرایط معیشت و اقتصادی مردم خوب نیست، طبیعتا نمی توانند بودجه ای را به مسافرت اختصاص دهند، اگر پولی باشد حتما ترجیح بر آن است خرج احتیاجهای اولیه گردد. اما دولت می تواند این تسهیلات را به کارگران، بازنشستگان، دانشجویان و اقشار دیگر بدهد تا مشوق سفر گردد. باید سیستم دقیقی برای این کار طراحی گردد تا این تسهیلات فقط خرج سفر گردد و بازه زمانی محدودی هم برای مصرف آن معین گردد. حسن این اقدام آن است که هم از سفر مردم حمایت شده و هم از تعطیلی کسب و کارهای خرد که ماه ها زیان اقتصادی را تحمل نموده اند، جلوگیری خواهد شد.

نائب رییس جامعه اقامتگاه های بوم گردی ایران گفت: وقت آن است دولت معین کند، گردشگری چه جایگاهی در برنامه های آن دارد، اگر اهمیت دارد و می خواهد این صنعت حفظ گردد، بداند که با چند ماه مهلت دادن برای پرداخت اقساط بیمه، اقتصادیات و هزینه های جاری انرژی ها نمی توان آن را حفظ و یا حمایت کرد، این اقدام فقط گردشگری را با سرعت به سمت پرتگاه نابودی راهنمایی می نماید. مگر این که با اختصاص تسهیلات ارزان و سهمیه ویژه بنزین و وام های بازنشستگی، فرهنگیان و دانشجویان، سفر را آنقدر شارژ کند که در بسته خانوار ایرانی قرار گیرد، برای این کار همه سازمان ها، نهاد ها و وزارتخانه ها باید پای کار باشند و اولویت جدی بدهند.

رضوانیان با اعتقاد بر این که سهم گردشگری در فراوری ناخالص ملی اندک درنظر گرفته می گردد و این را عامل کم توجهی در دولت به صنعت گردشگری دانست، افزود: بخش زیادی از درآمد سفر در حمل و نقل نهفته است، درحالی که آن را جدا از گردشگری محاسبه می نمایند، شرایط الان را ببنید پروازها خوابیده اند، قطارها، کشتی و اتوبوس ها از حرکت باز مانده اند، چون مسافر ندارند، بعضی این تاثیر را انکار می نمایند، درحالی که اگر حمل و نقل به گردشگری اضافه گردد، سهم واقعی گردشگری در فراوری ناخالص ملی نیز معین می گردد و دولت به آن توجه بیشتری نشان می دهد.

ایسنا